stagedagboek 4

Dit is het einde van mijn 2 weken stage in het geriatrisch centrum Damiaan.
Het waren 2 toffe weken. Ik heb me heel goed geamuseerd en had zeer aangename collega’s.
Ik heb hier heel wat bijgeleerd over hoe het in de grootkeuken in zijn werk zit.
Later als vast werk zou dit helemaal niets voor mij zijn, het is ook heel zwaar en ik zou dit niet elke dag willen doen.
maar voor vakantiewerk zie ik dit wel zitten.

stagedagboek 3 ik kook

Tijdens mijn stage werk ik van maandag tot vrijdag van 7.30u tot 15.00u
Ik help mee het eten te bereiden, zoals: het wassen en versnijden van de groenten, bakken van vlees, klaarmaken van pap en broodpap, eten verdelen onder de sectoren, charcuterie bordjes klaarmaken, desserts verdelen, slaatjes klaarmaken... Ook help ik mee met het onderhoud van de keuken zoals: opkuisen van de keuken, al het materiaal terug op zijn plaats zetten, braadpannen schoonmaken, ...

stagedagboek 2

Het Geriatrisch Centrum Damiaan is zeer praktisch geleden.
Het is bereikbaar door het openbaar vervoer vanuit Aarschot, Leuven en Mechelen.
Het ligt ook zeer dicht bij het dorp Tremelo, Keerbergen, Haacht en Werchter.
Het is rustig gelegen en positief ook is dat ze aan het vergroten zijn in de oppervlakte.

Stagedagboek 1

Ik doe mijn stage in het rusthuis in Tremelo.
Het geriatrisch centrum damiaan.
Hier verblijven bejaarden die niet meer in staat zijn om zelfstandig of zonder intensieve begeleiding in hun eigen omgeving te blijven wonen.
Mijn taak tijdens de stage is helpen in de grootkeuken met het eten te bereiden.

Creatief schrijven: een open einde

De mysterieuze man

‘Wie bent u?’ riep hij. ‘Wat wilt u van mij?’
Maar de man in het donkere trainingspak reageerde niet en kwam steeds dichter bij. Tom vroeg weer aan de man in het donkere trainingspak wat hiervan de bedoeling was en dat hij het helemaal niet begreep wat hij hier moest komen doen.
‘Tom, ik ben u vader’ zei de man. Plots viel er een doodse stilte. Tom begreep er helemaal niets van. Zijn vader, die had hij nooit gekend. Hij dacht dat het een grap was. Wat komt ineens een mysterieuze man hem vertellen dat hij zijn vader is?
‘De foto’s die op je bed lagen van de echografie, dat was jij vroeger. Deze hield ik bij me vanaf ik was vertrokken bij je moeder.’ Tom begreep het nog steeds niet. ‘Maar waarom heb ik je dan nooit gekend? Waarom was je vertrokken?’
‘Wel Tom,’ zei de man, ‘dat zal ik je allemaal vertellen.’ De man en Tom liepen samen van het kerkhof en reden naar Tom zijn huis.
‘Tom, ik ben je vader. Ik vertrok bij je moeder wanneer je 4 jaar was.’
Tom vroeg: ‘Maar waarom ben je dan weg gegaan?’
‘Dat was voor de maffia. Zij hadden mij uit gekozen voor een geheime zaak op te lossen en deze kon ik niet weigeren. Als ik slaagde kreeg ik een miljoen euro. Hiervoor moest ik ver weg trekken en mocht ik niet bij jullie blijven omdat ik jou en je moeder dan in gevaar zou brengen. Daarom vertrok ik en heb je me nooit gekend.’ Tom begreep het.
Samen hielden ze nog lange gesprekken wanneer Tom plots aan zijn vader vroeg ‘vader, maar waarom heb je me naar het kerkhof laten komen en niet naar een andere plek?’
‘Wel,’ zei de vader, ‘Ik heb een ongeneeslijke ziekte en de kans is groot dat ik het einde van de week niet meer haal. Ik heb je naar daar laten komen omdat daar het graf is waar ik word begraven. Maar voor ik stierf, wou ik eerst mijn zoon nog eens zien en me verontschuldigen dat ik er nooit voor je was, maar dat ik wel degelijk van je hou. Bovendien wou ik je mijn erfenis geven als compensatie omdat ik er nooit was.’ De man pakte een enveloppe uit de binnenzak van zijn zwarte jas en gaf deze aan Tom en zei: ‘gebruik het verstandig.’ De man stond recht, omhelsde Tom en zei dat hij hoopte dat hij het zo toch nog een beetje goed kon maken.