‘Wie bent u?’ riep hij. ‘Wat wilt u van mij?’
Maar de man in het donkere trainingspak reageerde niet en kwam steeds dichter bij. Tom vroeg weer aan de man in het donkere trainingspak wat hiervan de bedoeling was en dat hij het helemaal niet begreep wat hij hier moest komen doen.
‘Tom, ik ben u vader’ zei de man. Plots viel er een doodse stilte. Tom begreep er helemaal niets van. Zijn vader, die had hij nooit gekend. Hij dacht dat het een grap was. Wat komt ineens een mysterieuze man hem vertellen dat hij zijn vader is?
‘De foto’s die op je bed lagen van de echografie, dat was jij vroeger. Deze hield ik bij me vanaf ik was vertrokken bij je moeder.’ Tom begreep het nog steeds niet. ‘Maar waarom heb ik je dan nooit gekend? Waarom was je vertrokken?’
‘Wel Tom,’ zei de man, ‘dat zal ik je allemaal vertellen.’ De man en Tom liepen samen van het kerkhof en reden naar Tom zijn huis.
‘Tom, ik ben je vader. Ik vertrok bij je moeder wanneer je 4 jaar was.’
Tom vroeg: ‘Maar waarom ben je dan weg gegaan?’
‘Dat was voor de maffia. Zij hadden mij uit gekozen voor een geheime zaak op te lossen en deze kon ik niet weigeren. Als ik slaagde kreeg ik een miljoen euro. Hiervoor moest ik ver weg trekken en mocht ik niet bij jullie blijven omdat ik jou en je moeder dan in gevaar zou brengen. Daarom vertrok ik en heb je me nooit gekend.’ Tom begreep het.
Samen hielden ze nog lange gesprekken wanneer Tom plots aan zijn vader vroeg ‘vader, maar waarom heb je me naar het kerkhof laten komen en niet naar een andere plek?’
‘Wel,’ zei de vader, ‘Ik heb een ongeneeslijke ziekte en de kans is groot dat ik het einde van de week niet meer haal. Ik heb je naar daar laten komen omdat daar het graf is waar ik word begraven. Maar voor ik stierf, wou ik eerst mijn zoon nog eens zien en me verontschuldigen dat ik er nooit voor je was, maar dat ik wel degelijk van je hou. Bovendien wou ik je mijn erfenis geven als compensatie omdat ik er nooit was.’ De man pakte een enveloppe uit de binnenzak van zijn zwarte jas en gaf deze aan Tom en zei: ‘gebruik het verstandig.’ De man stond recht, omhelsde Tom en zei dat hij hoopte dat hij het zo toch nog een beetje goed kon maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten